Basel

Het comfortabele en moderne hotel is gevestigd in een mooi Jugendstil pand uit het eind van de 19e eeuw. Het staat met enkele andere neoklassieke gebouwen in een heel oud buurtje (er staan huizen en een kerkje uit de 14e eeuw) en vallen onder Monumentenzorg. Het is gebouwd als societeit voor het Blau Krauz, vergelijkbaar met de nederlandse Blauwe Knoop, die eind 19e eeuw actief was. Nog wordt er in het restaurant geen alcohol geschonken. Cafés en restaurants in de buurt ten over.

De Alpen hebben me zodanig in beslag genomen dat ik nauwelijks tijd heb gehad om afscheid te nemen van mijn geliefd Italië. Nu ben ik opeens in Basel, waar we vroeger (echt vroeger) op weg naar het zonnige zuiden uren in de file stonden voor de pascontrole en om door de stad te komen.
Met mijn Marja heb ik een aantal jaren geleden een aantal musea bezocht, waarvan er twee buiten de stad liggen: Foundation Beyeler in Riehen (van de architect Renzo Piano), met een verzameling moderne kunst (echt de moeite waard voor zowel kunst- als architectuurliefhebbers en het Vitra (meubel) Design Museum in Weil am Rhein.
In de Foundation Beyeler is op het moment een combi-tentoonstelling Brancusi / Serra. Twee minimalisten, die ook weer elkaar tegendeel zijn. Ik vind het erg jammer dat ik die moet laten schieten.

Het wordt een cultuurdagje, zeker. Morgen kom ik nog langs het Vitra Museum; ik ga er ook nog een kijkje nemen. Er is weer een nieuw paviljoen bijgekomen van de Baselse architecten Herzog & de Meuron, die bij het grote publiek bekend zijn geworden door het Stadion van Peking voor de Olympische Spelen in 2008 (het Vogelnestje).
Dan ligt aan de overkant van de Rijn ook nog het Tinguelley Museum in een park aan de rivier. Ik zag het gisteren al liggen toen ik over de Rheinufer Basel binnenkwam. Het is een bijzonder museum dat bijna geheel gewijd is aan de kunstenaar Tinguely en verwanten, die vooral bekend zijn om hun merkwaardige kinetische kunstwerken, die altijd te maken hebben met tijd en beweging. Het zijn doorgaans heel grote objecten, machines haast, die het ook goed doen in de openbare ruimte en parken.

De fiets krijgt een dag rust, ik ga me vermaken in de Altstadt en bezoek, van de drie grote musea die de moeite waard zijn (Basel heeft tientallen), het Kunstmuseum Basel, dat voor zover ik kan bekijken alle grote kunstenaars van de 20 eeuw bevat. Op de binnenplaats een beeldengroep van Rodin

In de Altstadt is alles makkelijk beloopbaar rond de Marktplatz. Aan het plein staat het Rode Raadhuis, dat in de 15 eeuw uit rode zandsteen is opgetrokken en latere werd verbouwd in Renaissancestijl. Het gebouw is van buiten en binnen versierd met een bonte verzameling muurschilderingen, die momenteel worden gerestaureerd.

Het is een geweldige leuke en gezellige stad, veel jonge mensen. Basel heeft een grote universiteit. Verder is er van alles te doen. Vanaf de Marktplatz loopt de Freiestrasse, de grote winkelstraat met sjieke winkels tot aan de Kunsthalle, waarin ook het Architectuurmuseum is ondergebracht. Daar kan ik niet omheen.

Voor de liefhebber van het stadse leven met kunst, cultuur, winkelen, cafe's en restaurants (vooral bij de Marktplatz en rond de musea en theaters stikt het ervan) is Basel een paradijs. Het is geen grote stad, daarom overzichtelijk en gezellig, maar het heeft wel een verzorgingsgebied van 700 000 inwoners, dat zich bevindt op het drielandenpunt van Duitsland, Frankrijk en Zwitserland. Een 'kleine' stad met internationale allure.

Gisteravond was het tot laat in de avond een beetje broeierig warm, geen betere omstandigheid voor volle terrassen. Even was de Italiaanse sfeer terug. Basel is een stad om terug te komen.