Bergamo

Bergamo heeft twee historische kernen: de Benedenstad, waar de eigentijdse wijken omheen liggen en de als vesting ommuurde Bovenstad (Citta Alta), van waaruit je een schitterend uitzicht hebt op de Benedenstad en de Povlakte.

Ik heb een onderkomen gevonden op één van de mooist denkbare plekken: tussen beide in, met uitzicht over de Benedenstad (foto gisteren).
B&B Villa Rina is een vrijstaande villa die tegen de helling van de vesting in het groen ligt, net buiten de poort. Een ongelofelijke plek. De eigenaars blijken ook fietsers en maken als het even kan tochten door Europa. Ik heb er een eigen opgang en een eigen terrasje en kan gebruik maken van een grote tuin.

De Bovenstad (door de poort een paar passen van Villa Rina vandaan) is één openlucht museum. In de Benedenstad bevindt zich het moderne centrum, maar beide delen staan als geheel op de Werelderfgoedlijst van UNESCO, vanwege de stedenbouwkundige samenhang.

Was de bovenstad oorspronkelijk de stad die beschermd moest worden, vanaf de 18e eeuw is de benedenstad steeds belangrijker geworden. Dat heeft o.a geleid tot de aanleg van de met bomen omzoomde Sentirone, een stedenbouwkundige ingreep die twee oudere delen van de benedenstad met elkaar verbindt. Mèt de haaks daarop staande 500 meter lange Via Roma vormt deze brede laan een aangelegd assenkruis, dat als het ware de drager van de stad is en de historische delen van Bergamo met elkaar verbindt. Dit is het hart van de moderne stad, met dure winkels, sjieke cafe's en hippe restaurants.

Dit jaar deed de Giro d' Italia Bergamo twee keer aan. Op 26 mei was er een doorkomst en de finish bergop in San Pellegrino Terme. Ik weet niet meer wie de etappe won, maar Contador behield met overmacht de roze trui. Het circus vertrok de volgende dag in Bergamo.
In de jaren tussen 1998 en 2003 was de finish van de Giro di Lombardia in Bergamo. Michele Bartoli won de laatste in 2003 op de Viale delle Mura, de steile helling naar de bovenstad. Ook finish bergop. Dat ga ik hem nadoen.

Om maximaal te genieten van mijn onbepakte Pinarello heb ik (op mijn "vrije" dag) mijn wielerkleding aan in plaats van mijn burgerkloffie. Wat een genot en sensatie om op deze super hightech fiets in deze historische omgeving boven te komen. Ik zie de toeristen schuifelen met hun reisgidsen in de hand en ik voel me triomfantelijk. Staande op de pedalen laveer ik langzaam tussen hen door, nog steeds klimmend, door de Porto St Agostino en de nauwe straatjes van de Città Alta naar het Piazza Vecchia, waar ik eerst maar eens neerstrijk op een terras.
Ook hier is een filmploegje bezig. Ik aarzel niet en vraag of ze een foto willen nemen als ik rond de beroemde leeuwenfontein fiets, met het Palazzo della Ragione op de achtergrond. Nou dat willen ze wel en zien goedkeurend het verband tussen het moderne design van mijn Paris en de cultuurgeschiedenis.

Dan fiets ik, staande op de trappers en een tikkeltje ongemakkelijk vanwege het 'inhouden' in de smalle straatjes tussen de toeristen door. Ik laat me naar de Benedenstad afzakken, maak een paar foto's ter ondersteuning van mijn stedenbouwkundige verhaal en volg het spoor van Bartoli. Valt nog mee vind ik, maar dit is natuurlijk geen finale van een wedstrijd.

Ik klim door naar waar de brede gladde asfaltweg overgaat in een bergweggetje. Stijl dat het wordt! Er zijn hier ook meer "echte" fietsers. En terwijl ik een foto neem van het fantastische uitzicht, komt er een fietser in beeld. Hij wil mij wel fotograferen op m'n Pinarello. Het was nog even een goed traininkje voor de grote oversteek.