woensdag 20 juli 2011

Verona

Een opera meemaken in de Arena di Verona is een onvergetelijke ervaring. Uren voor de voorstelling, die pas tegen donker begint, komen mensen uit alle richtingen over het plein aanzwermen. Massa's toeristen en hele Italiaanse families, voorzien van picknickmanden, koeltassen en zitkussentjes drommen relaxed samen bij de entrees. Je moet (als je geen dure genummerde ticket hebt) op tijd zijn voor een goed plaatsje. Het is net opgehouden met regenen.
Eenmaal binnen is het al een adembenemend schouwspel: zo immens groot voor een theater: 20 000 plaatsen. Het is nog lang niet vol, maar het geroezemoes is niet van de lucht. "Panini, ice-cream" klinkt het er bovenuit. Van alles gebeurt er om me heen: een eindje verderop spreidt iemand een doek over een aantal lege zitplaatsen waarop etenswaren en een fles wijn worden uitgestald.

Tegen de schemering begint het spektakel. Aida is het treurige verhaal van de Ethiopische koningsdochter die gevangen genomen is door de Egyptenaren, met wie haar vader in oorlog is. Er ontstaat een onmogelijke liefde tussen haar en de Egyptische officier Ramadas, die de aanval op haar vaderland moet leiden. Aida geeft strategische informatie, die ze van haar geliefde heeft gekregen, door aan haar vader. Omdat Ramadas partij kiest voor zijn geliefde, worden ze uiteindelijk beiden ter dood veroordeeld.
Het is een geweldig spektakelstuk met levensgrote decors, paarden en honderden mensen op het podium, als in een film!



Het beroemde Piazza della Erbe met de 84 meter hoge Torre del Lamberti wordt een beetje ontsiert door een toeristische markt, die permanent lijkt te zijn. Op het voorname rechthoekige Piazza de Signori met het beeld van Dante is het wel rustiger, maar voor een lekker biertje en straks wat eten zoek ik liever in de achteraf straatjes.



Eindeloos dolen door z'n stad, daar houd ik van. Het is opvallend hoe rustig het is buiten een straal van de toeristische highlites. Al dolend kom ik toch langs het huis van Julia (wel weer een drukte van belang). Het beroemde balkon, vanwaar Julia volgens de tragedie van Shakespeare neerkeek op haar aanbiddende Romeo, bevindt zich op een binnenplaats. Het is allemaal een beetje nep, maar dat doet er niet toe. Morgen laat ik me onder het balkon in vol ornaat fotograferen met mijn Paris in de hand. Daarna is het weer de beurt aan Fietsen!

3 opmerkingen:

  1. Ik ben jaren geleden met mijn moeder ook even in Verona geweest. De arena van binnen gezien.Mooie stad.Wat beleef je toch leuke dingen tijdens je reis Hans! Ik blijf je volgen.
    Liefs Marjan

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fantastisch verhaal, prachtige foto,s.
    we genieten met je mee en volgen je op de voet.
    Succes verder!
    Groetjes, Folkert Else

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hallo Hans,

    Prachtig! Een geweldige ervaring.

    Liefs,
    Rosa en Victor

    BeantwoordenVerwijderen