Colmar - Strasbourg

Hoe anders is Colmar dan Neuf-Brisach: hier lijkt het of je in de Middeleeuwen verzeild geraakt bent. In Colmar staan voornamelijk grote vrijstaande vakwerk- en rijkversierde stucwerk huizen met natuurstenen onderbouw. Terwijl rond 1500 in Frankrijk en Italië de Renaissance al aan de gang was, vierde hier de Gothiek nog hoogtij.

Het Rijndal (tussen Basel en Karlsruhe, ongeveer) is sowieso een aparte streek. Geografisch ligt het tussen de Vogezen en het Zwarte Woud, een laag gelegen gebied met een wirwar aan kleine stroompjes die het water van de heuvels afvoeren naar de Rijn.
Mede door die geografische omstandigheden is de Elzas door de eeuwen heen speelbal geweest in de Duits-Franse oorlogen. Dan weer behoorde het bij Duitsland, dan weer bij Frankrijk. Je merkt dat ook aan de sfeer in het gebied: de Germaanse en Latijnse cultuur lopen door elkaar heen. De streek wordt wel de meest gemütliche van Frankrijk genoemd, las ik afgelopen december in een artikel over de Elzas in de Volkskrant.
Bij het station in Colmar, een beetje buiten het toeristische centrum, heb ik Hotel Colbert gevonden. Het is een eenvoudig hotel, wat me uitstekend bevalt.

Dwars door de Elzas loopt het Canal du Rhône au Rhin. Op een paar knikken na in één rechte lijn van Mulhouse naar Strasbourg (100 km). Even na Colmar kom ik er over. Het wemelt in Frankrijk van dit soort kanalen, die vanaf de Napoleontische tijd door het land zijn gegraven. Vanwege het geaccidenteerde terrein zitten er tal van sluizen in die nu prachtige plekken zijn geworden en monumenten van waterbouw, sluizen- en bruggenbouw.

Zelfs tunnels zijn er voor geboord. Voor de beroepsvaart hebben ze niets meer te betekenen, maar tegenwoordig wel voor de recreatievaart. Ook fietsroutes zijn er langs uitgezet. Op internet zijn mooie (beeld)verhalen te vinden van fietstochten en boottochten langs en door deze kanalen.

Verderop is het landschap eentonig. Maisvelden. Doodstille dorpjes (het is een gewone donderdag!). Met de handjes op het stuur en een rustig tempo draaiend heb ik al 40 km afgelegd, geen bakker, geen café. Ik betrap me er op dat ik regelmatig minutenlang een paar meter voor me op het asfalt zit te staren, in gedachten verzonken. Over die Germaanse en Latijnse cultuur. Al die vakwerkhuizen, kleine raampjes met de vitages potdicht. Al die dorpen die op ...heim eindigen. Aan de rand van die dorpen staan gestucte huizen in lichte pasteltinten met grote ramen en balkons. In ieder geval is het een andere tijd, maar ook de Franse invloed? De Duitse oorsprong lijkt wel duidelijk: de dorpskernen bestaan bijna allemaal uit vakwerkhuizen en een kalkstenen kerk.

Eindelijk een terras, aan een kruispunt, zo als als ik wel mag: rode plastic stoeltjes en tafeltjes, een groepje mannen die kun lunchpauze houden. Ik neem een pizza en een cola, veel anders is er niet.

Na een 80 km tamelijke landerige kilometers kan ik bij Strasbourg het Canal du Rhône au Rhin oppakken, waarlangs een mooie fietsroute is gemaakt tot in het centrum.

Hotel Le Grillon vind ik snel, het ligt in de gezellige winkelstraat die van het station naar het historische centrum leidt. Het is een echt stads doorgangshotel. Van alles komt er: bagpackers, toeristen, mannen alleen. Het meisje bij de receptie moest glimlachen toen ze op het scherm mijn gereduceerde prijs in ruil voor publicatie op mijn weblog las. We hebben samen mijn blog bekeken.

Bij de Pont Kuss is een Brasserie met een terras dat een schitterend overzicht biedt en waar ik de sfeer van deze nieuwe stad rustig op me in kan laten werken. Wonderlijk, nu ik eenmaal ben neergestreken op een plek, een slaapplaats heb, gedoucht en in m'n burgerkloffie ben, voel ik me op m'n gemak en één met de stad. Het lijkt me ook een prettige stad. Morgen de hele dag. Geen fiets.