Strasbourg

Het station, dat vlak bij Hotel Le Grillon ligt, is bijzonder. Over het historische neo-klassieke gebouw, dat kennelijk geen uitbreiding duldde (die nodig was omdat het een TGV-halte werd) is een enorme glazen stolp gebouwd, een nieuw icoon. Dat levert zowel aan de buitenkant als binnenin fascinerende beelden op. Ondergronds is een gigantisch overstapstation met winkels en parkeerplaatsen gerealiseerd, waardoor er bovengronds een park kon worden aangelegd. Een fantastische oplossing, die kennelijk alleen mogelijk is als er grote (Europese) belangen mee gemoeid zijn.

Strasbourg is de zetel van het Europees Parlement en de Rechten van de Mens. Deze instellingen zijn ondergebracht in hypermoderne gebouwen in het noorden van de stad, maar het centrum heeft een historisch karakter. Het is gemakkelijk te herkennen, omdat het omsloten is door het riviertje de Ill (spreek uit: Iel) en een gegraven gracht. Dit eiland, aangeduid als "Grande-Île", staat als geheel op de Werelderfgoed Lijst van UNESCO (alweer!). Het vormt een fraaie in stand gehouden achtergrond (met architectuur vanaf de Middeleeuwen tot in de 19e eeuw) voor de hoog-gotische kathedraal van Strasbourg.

Maar een stoffig openlucht museum is het zeker niet; het is een levendige stad met veel jong publiek en er heerst een internationale sfeer. Grote warenhuizen (Galeries Lafayette), winkelarcades en café-restaurants geven de stad in sommige delen een Parijse sfeer. Ik heb nog nergens zo'n moderne tram gezien.

Op z'n kneuterigst (maar ook wel mooi en heel toeristisch) is het in het waterrijke deel "Petite France", met vakwerkhuizen en kinderkopjes als bestrating. Nog eens Colmar en dan nog eens groter, maar in dit geval onderdeel van de stad!

Aan de overkant van het water staat het gloednieuwe Musée d'Art Moderne et Contemporain, dat een volledig overzicht geeft van de grote stromingen van de vorige eeuw en de hedendaagse kunst.

En natuurlijk Hans Arp, die in Strassbourg geboren is, maar ook Picasso, Kandinsky en anderen. En een grote Denker van Rodin.

Grote en kleine denker (logo op mijn T-shirt) en daartussen Picasso

Vanaf het terras van het cafe-restaurant op de eerste verdieping heb je een fantastisch uitzicht over 'Petite France'. Nu even "verstoord" door de restauratie van de bekende brug; ik vind het wel wat hebben (lijkt Cristo).

Maar waarom ik misschien eigenlijk Strasbourg in mijn fietstocht heb opgenomen, is het befaamde Cafe Aubette. Aubette is een lang 19e eeuws (v.m. kazerne)gebouw, dat bijna de gehele noordkant van Place Kléber beslaat. Het is bekend geworden door verschillende interieurs van zaaltjes op de eerste verdieping, die ontworpen zijn door de kunstenaars Hans Arp en Theo van Doesburg. Van Doesburg was in de jaren '20 van de vorige eeuw samen met Piet Mondriaan oprichter van de kunstenaarsgroep De Stijl, waarvan ook Gerrit Rietveld lid was (composities, stoel). Het ontwerp voor de grote feestzaal van Aubette (1928) is in neo-plastische stijl uitgevoerd in vlakken met verschillende tinten rood, geel en blauw. Het was de tijd ver vooruit door de optische effecten en dynamische sfeer die paste bij het vermaak waarvoor de feestzaal was bedoeld.

Het is pas om 2 uur open, ik heb alle tijd om op het terras van Café Aubette, dat op de begane grond zit, een salade te bestellen met een karafje rode wijn. Volmaakt happy voel ik me, schitterend weer bovendien.
Ik doe nog een rondje door de stad. Het levert deze impressies op.

Het was een cultureel dagje. De fervente fietsers zullen morgen weer aan hun trekken komen, naar Kaiserslautern met heuvels en al! Ik doe m'n best. De 'arme' Pinarello staat sinds gisteren in een donkere kelder onder het hotel. Ik heb er weer zin in, morgen.