Het Vertrek, zaterdag 16 juli

Het is laat geworden gisteravond, met dat eten. Vanaf het hotel waar de meeste dealers onderdak hadden gekregen [en dan heb ik het toch gauw over een paar honderd man/vrouw, elk voorzien van een Dogma om te testen en kleding (!)] werden we met bussen naar een landhuis gebracht, dat als restaurant annex conferentieoord in gebruik is. Ofschoon het mij eigenlijk helemaal niet goed uit kwam (zij hebben een weekend feest, ik moet aan mijn tocht beginnen) had ik het niet willen missen. En heus niet omdat Indurain aanwezig was!

Op een terrasje, met cappuciono, afscheid genomen van Marja en vriendin. Opeens even het besef van drie weken alleen te gaan!
Ik ben nog langs het hotel van de dealers gereden om ook daar afscheid te nemen. Zij maakten zich op voor een kleine "test"ronde. En toen naar het centrum van Treviso. Op het plein, waar morgen de start van de Granfondo is, heerst al een beetje de sfeer van een grote ronde. Veel toeleveringsfirma's van de wielersport geven acte de présence.

Ik kan moeilijk wegkomen (nog steeds kijkt iedereen naar mijn rode Paris, die opvalt tussen al die witte Dogma's (...).

Ik volg de eerste kilometers van het traject van de Granfonda en sla op een gegeven moment linksaf. Eenmaal op de SR102 kan ik me in alle rust wat meer met mijn nieuwe fiets bezighouden: even door de versnellingen heen gaat subliem, de houding op de fiets is goed en hij voelt lekker strak bij het aanzetten. Een lichte onbalans vanwege de bagage, die ik merk als ik op de trappers ga staan, ondanks dat ik die tot een minimum beperkt heb (het moest wel een racefiets blijven!), heb ik snel onder controle.

Een kaarsrechte weg snijdt - nu al kilometerslang en zover het oog reikt - door het droge, vlakke en lege landschap. Het is de Via Postioma, die al door de Romeinen is aangelegd en in de 16e eeuw de basis vormde voor de drooglegging en ontginningen van dit deel van Veneto. Aan de rechterkant in de verte de bergen, die op me liggen te wachten.
Bij de voorbereiding van deze tocht heb ik een vergissing gemaakt. Ik dacht de 17e te vertrekken, gelijk met laPinarello. Maar men vond het in verband met met de hektiek van die dag beter om een dag eerder te vertrekken. Daarom moest ik een extra tussenstop inlassen; de hotels onderweg waren al besproken. Dus ben ik al na 20 km op mijn eerste overblijfadres aangekomen: Hotel Antica Postumia, genoemd naar de oude Romeinse route. Hier kan ik me op mijn gemak en met het comfort dat dit hotel biedt instellen op de komende tocht. Op mijn modern ingerichte kamer, waar ik nu dit stukje zit te schrijven, begint het tot me door te dringen hoezeer Italië doordrengd is met een mengsel van historie en eigentijdsheid. Om de hoek begint de weg naar Villa Emo van de Renaissance-architect Palladio (1559).

Een lange dubbele rij populieren kondigde de oprijlaan van de villa al aan, maar ik zal een stukje moeten omrijden via het plaatsje Fanzolo, omdat de oprijlaan zelf door de aanleg van een spoorlijn afgesneden is van de villa.