Kleef - Deventer

In Treviso heb ik een afspraak gemaakt met Stephan van Wagenberg. Hij is een van de Pinarellodealers, die ik ontmoet heb tijdens het grote diner. Hij heeft een prachtige zaak in Overasselt en dat ligt bijna op mijn geplande route. Die moest over Lobith gaan, want daar komt de Rijn ons land binnen, maar ik vond de koffie bij Stephan eigenlijk wel zo symbolisch dat ik mijn route heb omgelegd.

Behalve de koffie en een leuk, bijna sentimentalista weerzien, heeft hij mijn Paris een volledige eerste servicebuurt gegeven. Ik ben in Treviso natuurlijk zomaar op een gloednieuwe fiets gestapt en weggereden, zonder een terugkom mogelijkheid. Ik vind dat wel heel geweldig.

Vanaf Overasselt een prachtige tocht over de grote rivieren. Eerst Nijmegen, met een broodje aan de Waal en een kijktje bij het Museum Het Valkhof. Het strakke gebouw is een ontwerp van UN Studio van Ben van Berkel.

Dan over de Rijn naar Arnhem. De Rijn splitst zich, nadat het bij Lobith ons land binnen is gekomen (sommigen vinden dat dat bij Spyck is), in een delta waartoe ook nog de IJssel gerekend wordt. De Waal is de hoofdstroom, in ieder geval de breedste. Op de beroemde Rijnbrug moet mijn Paris gefotografeerd worden, met de ingepakte toren van Arnhem op de achtergrond.

Terwijl ik langs de prachtige uiterwaarden van de IJssel fiets richting Zutphen en me nu volledig in Holland weet, bedenk ik hoe waardevol ons rivierenlandschap is en dat het zich kan meten met de Po en de Rijn en zo geschikt is om te fietsen. Ik kom op rivierdijk dan ook wielrenners, ouderen en hele groepen op de fiets tegen. Het is een mooie dag.

Vlak voor Zutphen steek ik de IJssel over, in het centrum probeer ik iets van de Hanzesfeer te proeven. In de Middeleeuwen verenigden enkele havensteden langs de Oostzee zich tot de Hanze om hun handelsbelangen te vergroten, met Lübeck als hoofdzetel. Later kwamen daar o.a. de Nederlandse steden langs de IJssel bij en ook Groningen, mijn eindbestemming. Morgen! Het is haast niet te geloven, wat ik allemaal heb beleefd op deze tocht.
Inderdaad, Zutphen heeft een oud, gezellig en dus toeristisch centrum met statige koopmanshuizen.

Ik fiets door naar Deventer, waar ik overnacht in het Sandton Gilde Hotel. In het hart van de historische Hanzestad. Het hotel is gevestigd in een groot 19e eeuws pand, dat een aantal middeleeuwse gebouwen verving, waarin o.a. een klooster was gevestigd. De site van het hotel meldt dat het een rijke (katholieke) historie verenigt met een eigentijdse comfortabele inrichting. En zo is het. Ik heb deze reis nog niet zo stijlvol en comfortabel gelogeerd.

Mijn Paris Paladio mag mee naar de kamer, maar een apart kamertje achter de receptie, waar nog een statige damesfiets staat, vinden we wel zo leuk voor PP.
Ik voel me goed om van hieruit de laatste 'avondexcursie' in een vreemde stad te ondernemen. Zoekend naar een geschikte gelegenheid om te eten, kom ik onder de indruk van Deventer, dat ik tot nu toe eigenlijk alleen met koek heb geassocieerd! Hoe onterecht. In de smalle straten staan de koopmanshuizen met de karakteristieke gevels zij aan zij, afgewisseld door latere stijlen. Even verderop vind ik het oudste steenhuis van Nederland.

Maar het meest word ik getroffen door de plotselinge overgang van de smalle binnenstadstraatjes naar het enorme plein dat Brink heet. Eigenlijk is het een aaneenschakeling van pleinen, één dóórlopende ruimte, zoals brinken van Oost-Nederlandse zandgronddorpen, maar dan verstedelijkt, dat wil zeggen dat de huizen aaneen geregen zijn tot gesloten pleinwanden. Op een kleiner pleintje dat weliswaar Grote Kerkhof heet, vind ik een leuk eetcafe met een terras: Eetcafe De 7e Hemel. Hoe toepasselijk. Gauw Marja sms-sen.

O ja, het fietsen ging heerlijk vandaag. Mooi weer, windje in de rug. Regelmatig 33-34 op de teller, 121 km. Het is helemaal mijn Paris geworden.